دکتری تخصصی (PhD) 1398
پدیدآور: امیر صالحی استاد راهنما: محمدجواد حیدری خراسانی استاد مشاور: علیرضا رستمی قفس آبادی
دانشگاه قم، دانشکده الهیات و معارف اسلامی
چکیده
اربعین از جمله زمان هایی است که زیارت امام حسین(ع)مورد تاکید معصومین بوده و پیاده روی اربعین اهمیت ویژه ای نزد دوستداران اهل بیت (ع) داشته و امروزه پیاده روی اربعین از شکل منطقه ای و فرقه ای به یک راهپیمایی عظیم بین المللی تبدیل شده که اختصاص به شیعه نداشته و مورد استقبال آزادی خواهان جهان از جمله برادران اهل سنت و حتی پیروان دیگر ادیان آسمانی قرار گرفته است در نتیجه لازم است ابعاد فقهی آن مورد بررسی قرار گرفته و شبهات و مسائل مستحدثه آن پاسخ گفته شود. در این پژوهش مشروعیت، استحباب و رجحان پیاده‌روی اربعین مورد بررسی قرار گرفته بدین صورت که پیاده‌روی اربعین مصداق بارزتعظیم شعائر و مودت به اهل بیتبوده و روایات و سیره معصومینکه به طور عام دلالت بر استحباب پیاده روی در مسیر زیارت دارد با الغاء خصوصیت استحباب پیاده‌روی اربعین را نیز اثبات می‌نماید. و از عناوین ثانویه می توان برای استحباب و بلکه ضرورت پیاده روی اربعین بهره جست همانند اینکه پیاده‌روی اربعین تبیین اسلام ناب محمدی کرده و خشم کفار را برانگیخته و در پرتو شعار «حب الحسین یجمعنا» موجب اتحاد و انسجام امت اسلامی شده. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی-استنباطی احکام ، بر اساس آیات و روایات، شبهه ی بدعت و فربهی مناسک دفع و نتایج زیر حاصل گردید:1-تعارضی بین اخبار ترغیب به زیارت امام حسین (ع)با وجود ضرر و قواعد عامه نفی ضرر نبوده و آن اخبار حمل بر زمان خاص یا ضرر غیر قابل توجه می‌گردد.2- تخلف از قانون در هیچ شرایطی از جمله پیاده روی اربعین جایز نبوده و زائر حسینی باید مرتکب تخلف قانون یا معصیت و اسراف یا فرار از ادای دین در این سفر نشود3- در پیاده روی اربعین حضور زنان کراهتی نداشته و حضور آنها با حفظ موازین شرعی مورد تاکید می باشد.
