در تدبیر خداوند هیچ موجود جانداری بدون رزق معین نیست و در تأمین نیازهای ضروری هر فرد انسانی هیچ غفلتی نشده است؛ اما همواره در جامعه افراد و گروه‌هایی وجود دارند که به دلیل برخی ناتوانی‌ها مانند نقص عضو، معلولیت فکری و جسمی و نداشتن حرفه یا سرمایه اندک برای کسب و کار، نمی‌تو‌انند نیازهای اساسی خود از قبیل خوراک، پوشاک و مسکن را تأمین کنند و برای رفع نیازهای خود محتاج دریافت کمک مالی و اقتصادی از دیگران هستند. این بدان معناست که خداوند عده‌ای از بندگان خود را مأمور و مسئول تأمین نیازهای عده‌ای دیگر کرده است؛ بنابراین این پرسش‌ها مطرح می‌شود که در آموزه‌های دینی، حقوق نیازمندان چیست؟ در سبک زندگی دینی تعامل با افراد و گروه‌های نیازمند چگونه باید باشد و چه آدابی برای تعامل با این افراد و گروه‌ها تعیین شده است؟ حاکمان و توانمندان چه وظایفی در برابر نیازمندان دارند؟ تحقیق پیش رو کوشیده است پس از بررسی مفاهیم، تحت عناوین ارزش تعامل با نیازمندان و زمینه‌های تعامل، بر اساس آموزه‌های قرآنی و آموزه‌های اهل‌بیت: پاسخ مناسب به پرسش‌های یادشده بدهد.
برشی از کتاب آموزه‌های قرآن و اهل‌بیت، اثر محمدمهدی فیروزمهر پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن
