واژه ها و عبارتهایی که در نگارش یک پایان نامه و یا متن علمی باید از بکارگیری آنها پرهیز کرد:
🔷قیدهایی مانند “واقعا”، “در واقع”، “حتما”، “خوشبختانه”، “بدبختانه”
🔶لطیفه و یا ضرب المثل
🔷واژه هایی مانند: “خوب”، “بد”، “عالی”، “زشت”، “زیبا”، “احمقانه”، “وحشتناک”، “مشهور” – لازم به توضیح است که برای نگارش ارزیابی خود از کیفیت باید از واژگان دقیق استفاده کنید و از قضاوتهای کیفی پرهیز نمایید.
🔶واژه هایی مانند: “خالص”، “محض”، “حقیقت” که در باطن آنها نوعی قضاوت نهفته است.
🔷واژه هایی مانند: “کامل”، “جامع” که در دنیای واقعی وجود ندارند.
🔶واژه هایی مانند “ایده آل” که نسبت دادن آن به هر روش یا راه حلی دربردارنده قضاوت است.
🔷واژه هایی مانند “امروز”، “به زودی”، “در آینده نزدیک”
🔶عبارت هایی مانند: “به نظر می رسد”، “بیانگر آن است”، “نشان می دهد”، “واضح است که”، “حقیقت آن است که”- اگر بکارگیری این واژه ها برای اثبات موضوعی باشد نباید بکار گرفته شوند.
🔷واژه “متفاوت” که گاهی به صورت اشتباه به جای گوناگون در نظر گرفته می شود.
🔶واژه هایی مانند: “تعداد زیادی”، “از نوع”، “از جنس”، “چیزی شبیه به”، “فقط درباره”، “احتمالا” که همگی آنها مبهم هستند.
🔷واژه هایی مانند” “باید”، “لاجرم”، “همیشه”، “هر”
🔶به کاربردن ضمایر اول شخص مانند: “در فصل بعد شرح خواهم داد” و یا بکار بردن ضمایر دوم شخص مانند” در فصل بعد می خوانید” جایی در نگارش یک متن علمی ندارند.
