يكى از ويژگىهاى عمومى پر نفوذ در جوامع هدفِ علوم انسانى، ميزان توسعه يافتگى آنهاست. تأمين يا عدم تأمين شاخصهاى تعريف شده توسعه پايدار ـ حداقل در شاخصهاى مورد اجماع ـ مانند آموزش عمومى، بهداشت و سلامت، امنيت شغلى، بهره مندى از اوقات فراغت، سرانه كتاب و مطبوعات و محيط هاى ورزشى و… هر كدام به تنهايى مىتوانند بر طيفى از مسائل تأثيرهاى كاهنده يا فزاينده و مثبت يا منفى داشته باشند. بىترديد عدم التفات به موقعيت جامعه مورد مطالعه در سير مراحل توسعه يافتگى و تفكيك احكام جوامع توسعه نيافته، در حال توسعه و توسعه يافته، برش مهمى از واقعيتهاى فرهنگى ـ اجتماعى را از زاويه ديد و تصوير ما پنهان مىدارد.
بریده‌ای از کتاب رشد اخلاقی
جلد اول
