چکیده
امروزه سازمان های حرفه ای برای بهبود عملکرد خود به مجموع های از اصول اخلاقی نیاز دارند که با توجه به حرفه و حوزۀ مأموریت کاری و فعالیت آن‌ها تدوین شده باشد. بنا بر باور پژوهشگران و صاحب نظران حوزۀ ارتباطات و رسانه، فقدان نظام نامه و مرام‌نامۀ اخلاق حرفه ای مدون از کاستی های قابل توجه در نظام رسانه ای جمهوری اسلامی ایران است. نوشتار پیش رو، به دنبال ارائه الگو و نظریه بومی در عرصۀ «اخلاق حرفه ای رسانه» و «هنجار رسانه» و غنی سازی ادبیات مرتبط در این حوزه است. روش این پژوهش، به منزلۀ بخشی از روش های کیفی در چهارچوب تفسیرگرایی قرار می‌گیرد و از نظر شیوه‌های گردآوری داده ها از تجارب زیستۀ پژوهشگران، مصاحبه های گروهی، متمرکز و عمیق و نیز از پرسشنامه ها در سطوح مختلف ستاد و صف حوزۀ عملکردی رسانه (مدیران، برنامه سازان و کارشناسان) با نمونه گیری های هدف مند استفاده شده است. در این مقاله تلاش شده با استمداد از مبانی نظری و روشی پژوهش و با نقد و بررسی نظریه ها، الگوها، مبانی پنج‌گانه در اخلاق و نظریه های شش گانۀ هنجار رسانه و با ارجاع به مبانی و تعلیمات اسلامی، «اصول اخلاق حرفه ای رسانه ها در جمهوری اسلامی ایران» بررسی شود.
