اسماعیل آقابابایی بنی
به رغم آنکه رویکرد قانون اساسی، آزادی عقیده و حمایت از اقلیت‌های مذهبی زردشتی، کلیمی و مسیحیان آشوری و کلدانی است، برخی مقررات کیفری ناظر به مجازات مرتد است که به‌ظاهر آزادی عقیده را دچار خدشه می‌کند. از سوی دیگر ظهور عقایدی همچون داعش خسارت‌های زیان باری بر جوامع اسلامی تحمیل می‌کند که برخی را به سمت لزوم جرم‌انگاری معنویت‌های نوظهور سوق داده است. با توجه به یافته‌های این مقاله به نظر می‌رسد تا زمانی که افراد عملاً عقاید خود را تبلیغ و دیگران را به خروج از دین رسمی کشور یا گرایش خاص دعوت نکنند، در حقوق ایران از آزادی عقیده برخوردارند؛ ولی در جایی که این آزادی موجبات تعرض به عقاید دیگران را فراهم آورد، حکومت می‌تواند اقدامات حقوقی را در محدود کردن آنان به کارگیرد.
