هدایتگر اصلی در فرایند تحقیق، استاد راهنما است. استاد مشاور نقشی کمرنگ تر دارد، به ویژه در مواقعی که انتخاب یک استاد مشاور نه به دلیل نیاز واقعی بلکه به دلیل مقررات آموزشی است. گاه ممکن است انجام یک پژوهش نیازمند دو هدایتگر با دو تخصص جداگانه باشد. در این موارد، استاد مشاور به دلیل تخصص ویژه اش که متفاوت از استاد راهنما است انتخاب می شود و نقش وی در مواردی که به حوزه تخصصش مربوط می شود پررنگ است. اما در سایر موارد، وی بازوی فکری ثانویه دانشجو و استاد راهنماست. البته مهم است که دانشجو از این منبع فکری نهایت استفاده را ببرد اما به هر حال باید متوجه باشد که هدایتگر و بعضاً منبع اصلی تأثیر بر تصمیم ها و فرایند پژوهش استاد راهنماست و نه استاد مشاور. لذا اگر هم بناست چیزی در فرایند پژوهش به پیشنهاد و نظر استاد مشاور تغییر کند باید با موافقت و آگاهی استاد راهنما باشد.
